[…] dins un sector de mai en mai concurrencial ». E, pel moment, es una capitada… se ne cresèm çò que se passèt la setmana passada al cors de la jornada organizada especialament per aquò. Èran centenats a se pressar, los documents dins las mans, per aver una entrevista rapida rapida amb un inspector d'acadèmia, transformat en DRU (direcor de las ressorsas umanas) qu'èra aquí per jutjar de la validitat de lor motivacion en qualques minutas. Cal dire que la reclama es plan facha. Per las femnas : « Laura a trobada la plaça a la quala somiava. » Pels òmes : « Julien a trobada una plaça a l'auçada de sas ambicions. » Sens parlar del tèxte - preni pas que lo per las femnas - que seguís : « Es l'avenidor qu'a totjorn envisatjat. E l'avenidor, es de far viure e partejar sa passion, transmetre de sabers e de valors, se consacrar al succès de cadun de sos escolans. Es per aquò qu'a presa la decision de venir ensenhaira ». « Mas, fant de…, es vertat ! » coma disiá lo comissari Bourrel dins « Las cinc darrièras minutas », avant lo ministre Chatel, degun s'èra pas jamai pausada la question. Te recrutavan de monde diplomats e après un concors (Capes o Agregacion) fòrt selectiu sens demandar primièr als candidats se n'avián enveja. A ! cal pas s'estonar que nòstres dròlles sàpian pas parlar anglés (coneissètz d'autras lengas, vos ?) après lo collègi, que vòlgan pas legir « La Princesse de Clèves » o que la « règla de tres » lor i siá estrangièra. Ara, amb un ensenhaire (veire çai-sus) motivat aital, qual es l'escolan que poiriá refusar d'aprene, subjugat que serà per son professor e la matèria qu'ensenha ? « Rosa, rosa, rosam… » cantava Jacques Brel…