[copiar-pegar de l’anglés !] , la libertat de paraula, de consciéncia, de… tot, qué ! e la de-mo-cra-cia… Coma se fa alavetz qu’aqueste imatge d’Epinal siá embrecat per qualques detalhs de l’Istòria ? Insistarai pas sus la cremason de mantunas femnas quand èran consideradas coma fachilièras e autras besucarietas ! Tot aquò se passava longtemps a - encara que ? - avant que lo grand Descartes nos impausèsse lo cartesianisme que faguèt de nosautres de personas rasonablas e capablas de veire las injustícias e de las corregir. Fins ara, çaquelà, nòstres elèits, los elegits, los caps d’entrepresas, etc. an pas quitat d’espepissar lo sens d’aquel mot : «libertat» que se pòt legir sul fronton de nòstras comunas. Es talament quichat entre la «libertat» e la «fraternitat» que n’es demorat, fins a una epòca recenta, atrofiat. França que fa la leiçon balhèt pas qu’en 1946 lo drech de vòte a las femnas. A l’ora d’ara encara, prenon 25 % de paga en mens per un trabalh identic a lo dels òmes e se tuman al «plafon de veire». Per ieu, mas devi pas èsser feminista !, quitament s’es pas lo sol problèma, es lo mai important dins un país qu’a fach la causida, coma tantes autres, d’adorar lo vedèl d’aur. A l’an que ven, ailàs ! per una novèla «Jornada de las… femnas» ! Andriu de Gavaudan l